Op de video’s in deze website kunt u enkele verhalen van onze vrijwilligers bekijken.
Hieronder volgen nog een paar verhalen die andere vrijwilligers hebben geschreven
______________________________________________________
Op 15 jarige leeftijd kreeg ik een ervaring (64 jaar geleden). Deze ervaring heeft mijn levens intens beheerst, doordat ik bij het licht kwam en omdat ik daarna opdrachten mee kreeg van twee anderen, die ik daar later ontmoette. Veel later, door publicaties e.d. begreep ik pas dat ik een Bijna -Dood -Ervaring had meegemaakt. Ik was thuis ziek en had veel pijn maar dacht geen moment dat het levensbedreigend was. Ik probeerde wel uit mijn lichaam te komen om te trachten van de pijn verlost te worden. Het lukte me een klein beetje en wat later, nadat ik hoger kwam, zag ik mezelf liggen. Na het hele huis bezocht te hebben, kwam ik in een stroomversnelling en was ik daar bij het licht. Het was heel bijzonder om een moment de alles overheersende liefde te voelen. Eveneens de onuitputtelijke wijsheid daar te mogen ervaren was intens. Dat ik dit nu mag delen met anderen is en mooi gegeven. Voor iedereen veel harmonie en rustgevende momenten toegewenst.
Ben van Hees
_______________________________________________________
Mijn intense BDE
Na traumatische gebeurtenissen in mijn vroege jeugd en door veranderingen van uiteen lopende aard, kijk ik na een lange tijd terug op een intense BDE, waarin wetmatigheden zoals we ze hier zien, niet kennen en waar afmetingen van de dingen, situaties en ervaringen afwijken van de dingen uit deze “dimensie” b.v. lengte en grootte van dingen, situaties en ervaringen zijn daar heel anders, dan we hier gewend zijn te ervaren.
Na een vermoeide dag van verhuizing en gesjouw, ben ik destijds, ongeveer 35 jaar geleden, van vermoeidheid even op bed gaan liggen, maar bleef klaar wakker, Plotseling ervoer ik een gezoem en een “magnetisch” veld, dat van boven naar beneden heen en weer over mijn lichaam ging, ik voelde dat mijn “zelf” los begon te trillen van mijn stoffelijk lichaam. Verbaasd keek ik naar mijn rustende arm en zag een identieke arm er zich uit los maken, en zo ook daarna mijn hele lijf.
Vrij snel stond ik naast het bed naar mijn rustend lichaam te kijken waarvan de ogen open waren. Het kamertje waarin ik me bevond, was normaliter maar klein van afmeting; maar nu tegelijkertijd ook enorm groot….
Mij werd al gauw te kennen geven, dat ik deze plek moest verlaten. “Buiten” gekomen, zag ik een volledige donkere kale aarde, met aan de horizon, silhouetten van vechtende mensen; alles was donker en somber en de Aarde zelf was zwart.
Naast mij stond een zeer lange figuur van ongeveer 2,5 meter die me duidelijk maakte, dat ik moest doorlopen naar een gebouw, dat half onder en half boven de grond stond, met vele verdiepingen; zowel boven als onder. Het gebouw bestond uit vele split-levels zowel boven als onder, die in elkaar overliepen en zo uit diverse appartementen bestonden. Overal was er een drukte van belang en van verschillende aard. Mijn lange stille gids maakte me zonder woorden duidelijk waar ik naar toe moest gaan. Op weg ernaar toe, voelde ik me belaagd door iets waar ik kippenvel van kreeg en behoorlijk geïrriteerd raakte. Toen we eindelijk het gebouw bereikten, zag ik pas de verschillende levels goed; ik moest een trap naar beneden, maar dat wezen dat me volgde, begon me danig te irriteren. Ik draaide me om en zag een duivelachtig figuur naar me grijnzen. i.p.v. bang te worden, voelde ik een sterke irritatie opkomen en “sommeerde” dat gedrocht met “donderende” stem zich uit de voeten te maken, wat hij ook tot mijn verbazing ook deed.
Ik ging de trap af met mijn gids ; en beneden aangekomen, leek het gebouw een enorm labyrint met veel drukte, Veel mensen waren druk bezig met dingen van velerlei aard. Wij bereikten een grote ruimte met veel tafels. Aanvankelijk leek deze ruimte leeg te zijn en bevond zich half boven en half onder de grond.
Maar er bleek nog iemand anders aanwezig te zijn en deze zat aan een lange en grote tafel, met de handen voor het gezicht, vreselijk te huilen. Ik wist op dat moment dat het diegene was, waar ik ontzettend angstig voor was in mijn vroege jeugd. Van mijn gids ontving ik het woordloze verzoek, om tegenover die persoon plaats te nemen en de handen voor het gezicht weg te halen. Mijn vermoeden wie deze persoon was, was juist (reeds jaren geleden overleden). Ik keek in een hevig betraand gezicht, met daarin ogen, waarin ik zoveel droefheid zag, dat mijn tomeloze angst, terstond plaats maakte voor intense medelijden; ik kon alleen maar fluisterend zeggen, dat het nu goed is.
Een nauwelijks merkbare knik van hoofd en de uitdrukking in de ogen gaven me te kennen dat het begrepen werd. Korte tijd daarna, kreeg ik het seintje van “mijn lange Engel”, dat het tijd was om te gaan. Nog even keek ik naar de persoon aan tafel en zag, dat deze rustiger werd.
Zonder woorden werd me duidelijk gemaakt, dat de gebeurtenissen rustig moeten bezinken. De terugkeer naar mijn lichaam ging sneller maar toch geleidelijk en kwam weer bij. Mijn Engel bracht me netjes weer thuis in een wakker lichaam met het hele avontuur nog gedetailleerd in mijn geheugen. Met de beelden die ik zag en die beelden zijn nog zo duidelijk.
Door deze ervaring (jaren geleden) heb ik wat meer leren vergeven. De pijn is nooit helemaal verdwenen, maar de tijd zal het leren.
Gilah
– – – – – – – – – – – – – – – – –
Mijn tweede verhaal.
Het mag mogelijk allemaal dramatisch overkomen, maar ik zat destijds in een moeilijke en cruciale periode.
De benaming BDE is hier misschien niet helemaal op zijn plaats, maar deze vreemde gebeurtenis heeft toen destijds wel plaatsgevonden en de noodzakelijke verandering teweeggebracht. Zoals ik al zei , zat ik destijds in een moeilijke en duistere periode, waarin ik tot de slotsom kwam om mijn leven te beëindigen . omdat ik het niet meer aankon; er waren toen ook geen mensen waarmee ik hierover kon praten.
35 jaar geleden werkte ik in Rotterdam en woonde in Tilburg (ondanks de lange tijd geleden staat alles nog me nog duidelijk voor de geest) Ik had toen destijds een heleboel nare ervaringen achter de rug en zag toen geen redenen meer om verder te leven. Ik reisde destijds per trein heen en weer. Op een sombere en regenachtige herfstdag stond mijn besluit vast. Het zou snel gedaan worden door een voorbij denderende trein…. en mijn plan was al klaar, hoe en wanneer…. Zoals elke dag stopte de trein ook in Dordrecht om op het eind van de werkdag de mensen uit te laten stappen; zo ook die cruciale dag. Ondanks de dagelijkse drukte had ik toch nog een zitplaats om verder te reizen naar Tilburg. Ook de persoon die naast me zat stapte wat later uit. Hij nam zijn jas van het haakje en draaide zich naar mij om, zijn gezicht dicht bij het mijne en zei na een tijdje zacht maar resoluut: “Morgen leef jij nog!!”
Ik moet hem aangestaard hebben maar kon en kan me nog steeds niet zijn gezicht herinneren. Ik moet hem welhaast verbouwereerd hebben aangekeken. Plotseling was hij verdwenen en was in geen velden of wegen meer te bekennen terwijl ik wel de andere passagiers heb zien uitstappen… Tot aan huis toe was ik volledig uit het lood geslagen. Ik moet welhaast alles op de automatische piloot hebben gedaan, want ik kan me na die ontmoeting weinig meer herinneren. Ik viel die avond in een droomloze slaap. De volgende ochtend herinnerde ik me alles weer tot in de kleinste details. Een paar jaar na deze gebeurtenis maakte ik in de trein een botsing met een persoon mee, die zich voor de trein gooide waarin ik zat. Er overviel me een groot meelij voor de betreffende persoon en evt. familie en besefte wat ik destijds aan leed aan anderen had kunnen veroorzaken, zoals daarna met deze mens. Er worden dan bij jezelf wel een aantal knoppen noodzakelijk omgedraaid.
Het was een flinke les; … zo weten we … we leven niet voor onszelf alleen ……
Gilah
_____________________________________________________
Mijn naam is Don Oosterkamp en heb me verdiept in geestelijke wetenschap & kosmologie. Van veel ervaringen in mijn roerige leven heb ik duidelijke aanwijzingen mogen ontvangen over hoe en waarvoor.
Doordat ik hoog sensitief ben kom ik steeds vaker in de knel, maar tegelijkertijd ook veel antwoorden. Een anekdote is telkens opnieuw; ‘zie je wel ‘ had het wel goed gevoeld.
Tussen twee moeilijke periodes in mag ik een mystiek kijkje nemen in het hiernamaals, zo fantastisch (en ook weer heel normaal)
Ook tijdens en na mijn functie als mantelzorger heb ik heel leerzame momenten, vooral op persoonlijke vlak.
Door het onbewuste gedrag van de massa is het contact met ‘lotgenoten’ zeer aangenaam.
Daarom hoop ik jullie gauw weer te zien.
Met vriendelijke groet,
Don Oosterkamp
______________________________________________________
Twee bijzondere ervaringen van Els
Het is alweer zestien jaar geleden toen mij deze bijzonder wonderbaarlijke beleving overkwam. Na het overlijden van mijn moeder verscheen enkele weken later een engel in mijn kamer. Het was aan het eind van de middag; ik zat wat boekjes van mijn moeder te lezen. Ik had een leesbrilletje op en zag toen voor mijn ogen een lichtje, zo klein als een theelichtje, op en neer bewegen. En zomaar ineens stond daar in een hoek van de kamer een gigantisch grote engel!
Mijn engelenervaring: gewoon thuis!
Doordat ik over mijn brilletje heen keek, kon ik niet naar zijn of haar gezicht kijken. Maar de engel troostte mij en zei: ‘Wacht maar, ik ben bij jullie”. Dat spreken ging niet in woorden, maar toch ‘sprak ‘hij tot mij. Maar op het moment dat ik dacht: ‘O mijn God, ik zie een engel!. loste hij op – het was alsof hij door de muur van de kamer verdween. Zo gebeurde het ook: de muur werd langzaam aan weer zichtbaar.
Ik was op het moment dat ik de engel zag zo sprakeloos. Hij sprak zo intens vredig en liefdevol – en ik voelde mij intens gelukkig. Ik kon er daarna haast niet over spreken; het voelde dat ik tijd nodig had om ‘bij te komen’. Dat geluksgevoel heeft dagen geduurd. Ik weet nu ook zeker dat er een andere wereld is. Nu vertel ik het nog steeds, en ook op Bijbelkringen (maar dan ervaar ik wel ongeloof) Het is dit weten dat mijn leven zo heeft veranderd. Zoveel dingen vind ik nu onbelangrijk…. veel belangrijker zijn de waarden die ik mag doorgeven, Daar ben ik heel dankbaar voor.
Mijn ervaring in een andere dimensie
Ik lag in het ziekenhuis; het gebeurde in de operatiekamer. Ik werd geholpen aan een been; mij was een ruggeprik toegediend. De arts was met mij bezig en ik kreeg nog meer verdoving zodat ik zou gaan slapen. Maar daarna gebeurde het: tijdens de operatie verdween ik naar boven, en opeens stond ik in het licht.
Ik stond midden in een kring en had een simpele witte jurk aan. Ook de anderen om mij heen hadden een wit gewaad aan. En dat terwijl de arts en zijn team blauwe of groene gewaden aan hadden. De aanwezigen spraken tot mij met hun gedachten en niet met hun mond. Ik voelde dat ik werd opgenomen in de gelukzalige warmte van hun liefdevolle sfeer. Ik wilde daar blijven, maar ze zeiden dat ik terug moest…. ik had geen keus. En toen ineens voelde dat ik terug was in mijn lichaam – het voelde zo zwaar aan!
Ik vertelde later aan de arts wat er met mij was gebeurd. Hij zei niets en lachte alleen maar, alsof hij dat al eens eerder had gehoord. Ik heb nooit geweten hoe dat kon, wat er gebeurd was. Ik was wakker geworden in een heel andere werkelijkheid. Waarom ik terug moest begreep ik niet. Na een paar dagen stond opeens mijn lieve dochter voor de deur. Negentien jaar was ze en ze was zwanger. Tot vandaag aan toe help ik haar en heeft ze op allerlei terreinen mijn hulp nodig. De ervaring heeft mij hiervan bewust gemaakt. Het is het weten van een rijke, liefdevolle Lichtwereld die zo veel meer is dan wij weten. Ik weet ook dat daar ons Thuis is; de Liefde verbindt ons daarmee. Ik ben blij dat ik hierover mag vertellen en schrijven.
Mijn tweede Bijna-Dood-Ervaring.
Het is alweer een paar jaar geleden in de corona tijd. Ik was ernstig ziek, benauwd en hoge koorts. De ziekenauto met dokters komt bij mij thuis, ze stonden aan m’n bed, geen corona maar infecties. Als ik niet beter werd, moest ik naar het ziekenhuis. Het ziekenhuisteam ging weg en ik stond op uit mijn eigen bed, waarna ik even later in elkaar zakte, ik krijg mijn tweede Bijna-Dood-Ervaring. Ik kwam terecht in een wereld van allemaal prachtige gekleurde bloemen, zo groot, zo mooi en het gevoel wat ik ervaarde was zo gelukkig, vooral zoveel rust en vrede. Toen ik weer bijkwam pakte mijn man mij op en ik riep als maar wat mooi, wat mooi. Hij reageerde daarop nou zo mooi is het niet. Je bent in elkaar gezakt en gevallen. Toen besefte ik weer het verschil van twee werelden. Dat er een andere wereld is daar waar er rust en vreugde en onvoorwaarlijke liefde heerst en waar geluk zo aanwezig is. Het is voor mij het weten van een ander leven, een ander bestaan. Daar waar zeker alles overheerst die onvoorwaarlijke liefde.
Els
_______________________________________________________